Optik biliminin kurucusu olarak genellikle İslam dünyasından bilim insanı İbn el-Heysem (Batı'da Alhazen olarak bilinir) kabul edilir. İbn el-Heysem'in 11. yüzyılda yazdığı "Kitâbü’l-Menâzır" (Optik Kitabı) isimli eseri, optik bilimi açısından çığır açıcıdır. Bu eserde ışığın yansıması ve kırılması, insan gözünün yapısı ve görme süreci gibi konular detaylı bir şekilde ele alınmıştır.
İbn el-Heysem, gözün görme olayında pasif bir alıcı olduğunu ve görmenin ışığın nesnelerden gözümüze yansıması ile gerçekleştiğini ortaya koymuştur. Bu, antik Yunan'daki yanlış olan ışığın gözden çıktığına dair yaygın inanışı değiştirmiştir. Ayrıca, optik araçlar, mercekler ve ayna kullanımına ilişkin deneysel çalışmalar yaparak modern optik bilimindeki pek çok prensibin temelini atmıştır.
Onun çalışmaları, Batı'daki bilim insanları üzerinde de büyük etki yapmış ve Orta Çağ'da Avrupa'da yeniden keşfedilerek optik biliminin gelişimine katkı sağlamıştır.